Integralność w pedagogice religii

czwartek, 14, maj 2015

pod red. ks. Mariana Włosińskiego
ISBN 978-83-61609-31-5
Włocławek 2013
format B5
s. 210
(nakład wyczerpany)

Przedmiotem pedagogiki religii jako nauki jest całość procesów religijnego nauczania i wychowania, formacji religijnej pojętej całościowo, ukierunkowanej na życie według zasad chrześcijańskiej religii. Pedagogika religii jest teorią procesu religijnego nauczania i wychowania, zorientowaną na praktykę życia chrześcijańskiego; wypracowuje podstawy i zasady edukacji religijnej człowieka żyjącego w konkretnych uwarunkowaniach cywilizacyjnych i kulturowych. Jej przedmiotem jest refleksja nad potencjałem religijnym poszczególnych religii i wyznań religijnych. Szczególne miejsce w tej refleksji ma wskazanie na edukacyjny potencjał religii w rozwoju i wychowaniu człowieka. W kształtowaniu osobowości wychowanie religijne spełnia funkcję utrwalania uznanego przez jednostkę systemu wartości. Funkcja ta ujawnia się w dostarczaniu przez religię nierelatywnych podstaw dla wartości, zwłaszcza dla wartości moralnych. Ustala ona także hierarchię tych wartości. Pedagogika religii wskazuje na znaczenie edukacyjnego potencjału religii w rodzinie. Integralność oznacza „jedność niepodzielnej całości, nierozdzielność”. Jest to podstawa, w której widać zgodność słów z czynami. Jest to konsekwencja w myśleniu i działaniu niezależnie od miejsca i okoliczności. Słowa ludzi zintegrowanych mają swoje pokrycie w czynach. Integralność to charakter człowieka. W pedagogice religii istotnym jest realizm i nadzieja. Trzeba być czujnym, aby ich nie zmarnować. Postawa czuwania to nie tylko natężona uwaga, aby nie przeoczyć jakiegoś zagrożenia, lecz znacznie więcej, to pożądana integralność. Cechy te respektują poszczególni autorzy porównań i badań, analiz i doświadczeń, a sugestie stanowią treść zawartej w ich opracowaniach wiedzy w szeroko pojętych horyzontach. Autorzy opracowań pochodzą z Polski i Słowacji.